REPATRIANCI
Pomoc repatriantom

Rodzaje udzielanej repatriantom pomocy zostały określone w przepisach ustawy z dnia 9
listopada 2000 roku o repatriacji.
Za repatrianta może być uznana osoba, która spełnia łącznie następujące warunki:
1. Repatriantem jest osoba, która przybyła do Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy
krajowej wydanej w celu repatriacji z zamiarem osiedlenia się na stałe – kandydat na
repatrianta wobec którego konsul wydał decyzję o zakwalifikowaniu do wydania wizy
krajowej w celu repatriacji albo – w przypadku osoby, która złożyła wniosek o wydanie wizy
krajowej w celu repatriacji przed dniem 1 maja 2017 r. – decyzję o przyrzeczeniu wydania
takiej wizy;
2. Jest polskiego pochodzenia;
3. Najbliższa rodzina repatrianta – oznacza to małżonka repatrianta i małoletnie
dziecko lub dzieci pozostające pod władzą rodzicielską co najmniej jednego z
rodziców, którzy przybyli do Rzeczypospolitej Polskiej razem z repatriantem.
4. Przed dniem wejścia w życie ustawy zamieszkiwała na stałe na terytorium obecnej
Republiki Armenii, Republiki Azerbejdżańskiej, Republiki Gruzji, Republiki
Kazachstanu, Republiki Kyrgyskiej, Republiki Tadżykistanu, Republiki
Turkmenistanu, Republiki Uzbekistanu albo azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej.
5. Nie zachodzą wobec niej okoliczności, o których mowa niżej:
a) utraciła obywatelstwo polskie nabyte w drodze repatriacji na podstawie niniejszej
ustawy lub
b) repatriowała się z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo Polskiej
Rzeczypospolitej Ludowej na podstawie umów repatriacyjnych zawartych w latach
1944–1957 przez Rzeczpospolitą Polską albo przez Polską Rzeczpospolitą Ludową
z Białoruską Socjalistyczną Republiką Radziecką, Ukraińską Socjalistyczną
Republiką Radziecką, Litewską Socjalistyczną Republiką Radziecką i Związkiem
Socjalistycznych Republik Radzieckich do jednego z państw będących stroną tych
umów, lub
c) w czasie pobytu poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej działała na szkodę
podstawowych interesów Rzeczypospolitej Polskiej, lub
d) uczestniczyła lub uczestniczy w łamaniu praw człowieka.
6. Przebywała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia, o
którym mowa w art. 144 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach;
7. Złoży wniosek do wojewody w terminie 12 miesięcy od ukończenia szkoły
wyższej. uznaje się osobę deklarującą narodowość polską i spełniającą łącznie
następujące warunki:
Udzielanie pomocy repatriantom odbywa się na podstawie decyzji Ministerstwa
Spraw Wewnętrznych i Administracji.
Zadaniem Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie i Ochrony Zdrowia jest
udzielanie i wypłacanie pomocy finansowej. Pomoc finansową udziela się
jednorazowo w postaci zasiłków ze środków budżetu państwa na:
– pokrycie kosztów przejazdu;
– zagospodarowanie i bieżące utrzymanie na każdego członka rodziny;
– pokrycie kosztów związanych z podjęciem na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej
nauki przez małoletniego, podlegającego obowiązkowi szkolnemu.
Inną formą pomocy jest zwrot części kosztów związanych z remontem mieszkania.
Repatriantowi, który przybył do Polski i poniósł koszty związane z remontem lub
adaptacją lokalu mieszkalnego w miejscu osiedlenia się w Rzeczypospolitej Polskiej,
udziela się pomocy ze środków budżetu państwa na częściowe pokrycie poniesionych
kosztów. Decyzję o przyznaniu pomocy na częściowe pokrycie kosztów w związku z
wykonaniem remontu lub adaptacji mieszkania wydaje starosta. Jest to zadanie
starosty z zakresu administracji rządowej. Ponadto repatriantowi, który nie ma możliwości samodzielnego podjęcia prac, starosta właściwy ze względu na miejsce
zamieszkania repatrianta może zapewnić aktywizację zawodową przez:
Zwrot części kosztów poniesionych przez pracodawcę na:
– utworzenie stanowiska pracy;
– przeszkolenie repatrianta;
– wynagrodzenie, nagrody i składki na ubezpieczenia społeczne.
Zwrot części kosztów poniesionych przez repatrianta na podnoszenie kwalifikacji
zawodowych.